55در بين آنها، احاديثى وجود دارد كه راويان آنها ضعيف يا مجهول يا مرسل (و گاهى مجعول) هستند، ولى در مجموع، يقينآورند و نيازى به بررسى سندى ندارند. مگر در برخى از آنها كه در بيان ثواب، به مطالب اغراقآميزى اشاره شده كه پذيرش آنها با آيات قرآن و احاديث قطعى و عقل سازگار نيست. در چنين مواردى بايد به مبانى حديثشناسى مراجعه كرد.
دو: احاديث مربوط به زيارت به دو بخش تقسيم مىشوند: مطلق و مقيد. به احاديثى مطلق مىگوييم كه در آنها براى زيارت، ثوابهايى مقرر شده، بدون اينكه قيد و شرطى در آن آمده باشد و بيشتر احاديث همين گونهاند. اما احاديث مقيد و مشروط، عبارتاند از احاديثى كه در آنها براى ثواب زيارت، به شرايطى اشاره شده است؛ مانند جمله «عارفاً بحقه». در اين قبيل احاديث كه بيش از سى روايت هستند 1، در ترتب ثوابها قيد شده است كه زائر، عارف به حق زيارتشونده باشد؛ يعنى زائر در صورتى زيارتش قبول مىشود و مىتواند انتظار ثوابهاى مقرر را داشته باشد كه حق پيامبر(ص) و امام(ع) را بشناسد و به عنوان اداى حق و انجام وظيفه، آنان را زيارت كند. بنابراين زائر بايد سعى كند حق زيارتشونده را بشناسد و آنگاه به زيارت برود. ولى