59امام حسين(عليهماالسلام)، آن را در دو برادر، قرار نداده است؛ زيرا اين فقط ويژه آن دو بزرگوار است و امتيازى براى آن دو بود كه از ديگر مردم روى زمين، ممتاز و مشخص باشند و فرزندان حسين(ع) را بر فرزندان حسن(ع) همان‌گونه كه فرزندان هارون را بر فرزندان موسى اختصاص داد، مخصوص به امر امامت گردانيد؛ هرچند موسى بر هارون حجت بود و فضيلت از آن فرزندان حسين(ع) تا روز قيامت خواهد بود.
درباره امامان، حيرت و سرگردانى مخصوصى است كه بيهوده‌گرايان، به شك و ترديد مى‌افتند و مؤمنان راستين، خالص و ناب مى‌شوند؛ تا اينكه ديگر بعد از فرستادگان، مردم بر خداوند، حجتى نداشته باشند و اين حيرت، به ناچار بعد از رحلت حضرت عسكرى(ع)، واقع شد».
گفتم: «اى بانوى من! آيا حسن بن على(ع) فرزندى دارد»؟
حكيمه تبسمى فرمود و آن‌گاه گفت: «اگر حسن بن على(ع)، فرزندى نداشته باشد، چه كسى مى‌تواند حجت بعد از او باشد؟! و من به تو گفتم كه بعد از حضرت امام حسن و امام حسين(عليهماالسلام)، امامت در دو برادر قرار نمى‌گيرد».
گفتم: «اى بانوى من! داستان تولد و غيبت مولايم را برايم بفرماييد».
فرمود: «بسيار خوب. من كنيزى داشتم به نام نرجس،