55نقل كرده است كه شعبى گويد: جبرئيل به آن جناب تعليم مى‌داد كه هر آيه را در كجا جاى دهد. ¹ بنابراين، اين تشتت كلامى در آيات را به خداوند نسبت ندهيد، بلكه در چينش آيات قرآن است. چينش آيات در قرآن بسيارى اين‌گونه است، مانند آيات 220 تا 241 سوره بقره كه 16 آيه پشت سر هم مسائل گوناگون مربوط به بانوان را مطرح مى‌كند، سپس دو آيه در ميان آيات مربوط به بانوان، درباره مسائل مربوط به نماز است، آن‌گاه دوباره بقيه مسائل بانوان بيان مى‌شود.

فاضل: در آيات مستقل، ممكن است خداوند در ميان مسائل كلى امت، مطلبى جديد را بيان كند، ولى در ميان آيات غير مستقل، هرگز خداوند درحالى‌كه هنوز آيه تمام نشده، كلامش را قطع نمى‌كند تا به كلامى غير از كلام اول بپردازد. آيه تطهير در ميان آيات مربوط به همسران آن حضرت واقع شده و از نظر معنا نيز به آيات قبلى نزديك است و از اول آيات، مقام و منزلت همسران را بيان مى‌كند، ازاين‌رو، شكى نيست كه آيه تطهير در بيان مقام همسران رسول خدا(ص) نازل شده است.

احمد: آقاى فاضل! براى اين سخن شما دو پاسخ دارم:

در پاسخ به اينكه مى‌گويى در ميان آيه، ممكن نيست خداوند، از كلامى به كلام ديگر بپردازد، بايد بگويم اين اولين آيه‌اى نيست كه خداوند از اين شيوه استفاده كرده است، بلكه موارد مشابهى در قرآن وجود دارد كه در ميان يك آيه، نه يك بار، بلكه دو بار، از موضوع اصلى خارج شده و به موضوعى ديگر پرداخته و دوباره به موضوع اول بازگشته است، مانند:

(حُرِّمَتْ عَلَيْكُمُ الْمَيْتَةُ وَ الدَّمُ وَ لَحْمُ الْخِنْزِيرِ وَ مٰا أُهِلَّ لِغَيْرِ اللّٰهِ بِهِ وَ الْمُنْخَنِقَةُ وَ الْمَوْقُوذَةُ وَ الْمُتَرَدِّيَةُ وَ النَّطِيحَةُ وَ مٰا أَكَلَ السَّبُعُ إِلاّٰ مٰا ذَكَّيْتُمْ وَ مٰا ذُبِحَ عَلَى النُّصُبِ وَ أَنْ تَسْتَقْسِمُوا بِالْأَزْلاٰمِ ذٰلِكُمْ فِسْقٌ« الْيَوْمَ يَئِسَ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ دِينِكُمْ فَلاٰ تَخْشَوْهُمْ وَ اخْشَوْنِ»-« الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَ