36روز دوم، پس از نماز عشا آقاى فاضل و دوستش آقاى اسحاق براى ادامه بحث حاضر شدند و در بدو ورود فاضل گفت: آقا احمد! امروز با پاسخ‌ها و سندهايى آمده‌ام كه از رد آن عاجز خواهى ماند.

احمد گفت: كاملاً مشتاق شنيدنش هستم و اگر مانند جلسه پيش، پاسخ‌هايتان برداشت خودتان از دين باشد، نه دين حقيقى، آن‌گاه به اميد خدا پاسخ لازم را خواهم داد. سپس بحث را آغاز كرد.

فاضل: آقاى احمد! خداوند هميشه با انسان‌ها و به آنها نزديك‌تر از رگ گردن است. ¹ چرا مستقيم از خود خدا حاجت نمى‌خواهيد و به مرده‌ها متوسل مى‌شويد و از آنان شفاعت مى‌خواهيد؟ شفاعت و توسل مخصوص خداوند عالميان است. هر كس به غير خدا متوسل شود و از غير خدا شفاعت بخواهد، مشرك است؛ زيرا خداوند به صراحت در قرآن مى‌فرمايد: (لَيْسَ لَهُمْ مِنْ دُونِهِ وَلِيٌّ وَ لاٰ شَفِيعٌ)؛ «[روزى كه در آن] ياور و سرپرست و شفاعت كننده‌اى جز او (خدا) ندارند». (انعام: 51)

(قُلْ لِلّٰهِ الشَّفٰاعَةُ جَمِيعاً لَهُ مُلْكُ السَّمٰاوٰاتِ وَ الْأَرْضِ)؛ «بگو تمام شفاعت از آن خداست؛ [زيرا] حاكميت آسمان‌ها و زمين از آن اوست». (زمر: 44)

شرك نبودن توسل به انبيا و اوليا

احمد: توسل به پيامبران و اوليا نه تنها شرك نيست، بلكه امرى الهى است. خداوند در