201تمام ايران به استثناى خراسان كه در دست شاهرخ افشار نابينا بود، حكومت يافت. 1 در حكومت زنديه افزون بر خراسان، افغانستان و امارت‌هاى آذربايجان - اران و ارمنستان شرقى و سلطان‌نشين گرجستان شرقى هم‌چنان مستقل باقى ماندند. 2
2. روابط زنديه با حجاز
سلسله زنديه در مدت حكومت نه چندان طولانى خود نتوانست روابط مستحكمى با حجاز برقرار سازد كه از دلايل آن مى‌توان به موارد زير اشاره كرد:
الف) نبود امنيت
در آغاز شكل‌گيرى اين سلسله هنوز امنيت لازم در ايران برقرار نشده بود. بنابراين، زنديان نمى‌توانستند به روابط خارجى توجه داشته باشند. پس از مرگ كريم خان زند نيز اختلافات زيادى ميان جانشينان او رخ داد، به گونه‌اى كه در مدت حدود چهار سال، بيش از ده نفر به حكومت رسيدند. همين آشفتگى سياسى، مانع از پرداختن به حجاز مى‌شد، چنان‌كه تقريباً تمام دوران حكومت چهار ساله لطف‌على خان، واپسين حاكم زندى به نبرد با قاجارها سپرى شد.
يكى از محققان در باره اوضاع ايران پس از مرگ كريم خان چنين نوشته است:
دوره پادشاهى جانشينان كريم‌خان زند را بايد يكى از دوران‌هاى هرج‌ومرج و بحرانى داخل ايران دانست؛ زيرا علاوه بر آن‌كه وى جانشين معينى نداشت و كسى پس از او نتوانست مدعيان زورمند و رقباى سياسى را از ميان بردارد، هيچ‌يك از امرا و شاه‌زادگان زنديه نيز نتوانستند براى بقاى دولت زند و تحكيم اساس آن به اقدام مهمى دست بزنند. اغراض و شهوات نفسانى يا حس