68دفن سر مبارك آن امام(ع) در نجف اشرف دلالت دارد، مى‌پذيرد. برهمين اساس، ايشان از آرامگاه‌هاى فرزندان اهل بيت(عليهم السلام)، يا برخى از اصحابى كه اطراف ضريح مطهر امام على(ع) به خاك سپرده شده‌اند، سخن به ميان آورده است. سيد جعفر بحرالعلوم نيز بيشتر روايت‌هايى را كه مربوط به سرنوشت سر مبارك امام حسين(ع) مى‌باشد، آورده است. 1
به سبب اشتباهى كه برخى از دانشمندان متقدم و معاصر مرتكب شده‌اند و بنده هم خود را از اشتباه آنان، منزه نمى‌دانم، بايد به منظور نزديك شدن به حقيقتى كه گروه ستمكار سعى كردند آن را مخفى نگه دارند و با تمام روش‌هاى موجود نيز سعى در از بين بردن آن نمودند، اين موضوع با دقت و تأمل، بررسى گردد؛ گروهى كه سرانجام كارشان، پشيمانى و ننگ بود. البته امام على(ع) كه امام بشر بود، پرتو هدايت و افكارش را در تمام دنيا منتشر ساخت.
قبرهاى دشمنان آن حضرت، در زباله‌دان‌هاى تاريخ است؛ درحالى‌كه ضريح امام على(ع)، مركز روشنايى است كه دوستداران ايشان به وسيله آن بر ديگران اظهار برترى مى‌نمايند و به آنان مباهات مى‌كنند.
بدون شك، بهترين كتابى كه مى‌تواند در رابطه با تصديق مكان قبر مبارك امام على(ع)، افق‌هاى تازه‌اى را جلوى روى محققان بگشايد، كتاب «فرحة الغرّى» ابن‌طاووس (693 ه .ق/ 1294م) است كه در صفحات پيشين به آن اشاره نمودم. او تمامى روايت‌هايى را كه از كتاب‌هاى دانشمندان شيعه روايت كردم، آورده است. نويسنده در روايت‌هاى خود كه در آن كتاب وجود دارد، تحقيق نموده و دقيق و امين بوده است.