315شخصى كه آن را ساخته و بازسازى نموده است، همان صاحب اسم است. من معتقدم مسجد جامع يا رواق منسوب به عمران بن شاهين را حسن بن عمران ابن شاهين، پس از صلحى ساخته است كه بين او و عضدالدوله انجام گرفت. وى آن بنا را به اسم پدرش نامگذارى كرد يا شايد اسم پدرش، به سبب شهرتى كه داشت، بر آن مكان غلبه پيدا كرد. البته مانعى وجود ندارد كه بخشى از روايت ابن طحال، صحيح باشد. در نتيجه، حسن بن عمران بن شاهين، همان كسى باشد كه نذر كرده و آن اماكن را بنا نموده باشد؛ نه پدرش. اما به سبب شهرت پدرش، اين بنا به او نسبت داده شده باشد. اما ساير روايت‌هايى كه در اين‌باره نقل شده‌اند، گويا از حقيقت موضوع، به دورند.
خانم دكتر سعاد ماهر، مى‌گويد:
در كتاب «آثار الشيعة الإمامية»، جلد 3، صفحه 128، آمده است: مسجد عمران بن شاهين به رواق حرم مطهر امام على(ع)، متصل بوده است. سپس از طريق صحنى كه شاه عباس صفوى بنا نمود، از آن جدا شد. 1
شيخ محمد حرزالدين، مى‌گويد:
دانشمند معاصر او، شيخ ميرزا هادى خراسانى كه در سال 1353 ه .ق/ 1934م، از دنيا رفت و پيش‌تر درباره اهتمام او به آثار اسلامى صحبت شد، درباره قبرهاى موجود در رواق حرم مطهر، از سمت راست ورودى و سمت چپ درِ اول ايوان الذهب، به او گفته است: روى يكى از قبرهاى مبارك، يك قطعه موزاييك بزرگ، داراى نقش و نگارهاى هنرى و بسيار باارزش، به بغداد برده شد و سرنوشت آن معلوم نگشت. البته گفته شده است بعدها بازگردانده شد. همچنين گفته شده است: مقدارى از آن بازگردانده شد. اين قبر در سمت بالاى ديوار مسجد و رواق عمران بن شاهين، ساخته شد تا در امان بماند. 2