250بنابراين تصور مى‌نمايم تمامى كسانى كه بعد از سيد جعفر بحرالعلوم و شيخ محبوبه، درباره ضريح مطهر امام على(ع)، مطالبى را نوشته‌اند، دچار اشتباه شده‌اند؛ چراكه داوود بن على، عموى سفاح و منصور دستور نداده است تا صندوق مورد نظر روى قبر امام على(ع) گذاشته شود؛ همچنان‌كه او دستور به نبش قبر اميرمؤمنان(ع) نداده است. بلكه كسى كه دستور به نبش آن مكان مقدس داده، يكى از شخصيت‌هاى عباسى، به نام داوود بوده كه در كوفه، به سال 273 ه .ق/ 886 م مى‌زيسته است. او ظاهراً در شهر كوفه، جزء چهره‌هاى سرشناس بنى عباس بوده است؛ همان‌گونه كه از اصل متن موجود در «تهذيب الاحكام»، چنين استنباط مى‌گردد:
ابوالحسن محمد بن تمام كوفى، از ابوالحسن على بن حسن الحجّاج روايت مى‌كند: ما در مجلس پسر عمويم، ابوعبدالله محمد بن عمران بن حجّاج، نشسته بوديم؛ درحالى‌كه در آن مجلس، گروهى از بزرگان شهر كوفه حضور داشتند. در آن مجلس، كسانى بودند كه به محضر عباس بن احمد عباسى، آمده بودند تا سلامتى‌اش را به او تبريك بگويند؛ چراكه او هنگام سقوط بناى سرورم، ابى عبدالله الحسين بن على(ع)، ماه ذى‌الحجه سال 273 هجرى حضور داشته است.
درحالى‌كه آنان نشسته بودند و با هم صحبت مى‌كردند، اسماعيل بن عدى عباسى، آمد. هنگامى كه آن گروه، او را ديدند، از ذكر آنچه درباره آن صحبت مى‌كردند، خوددارى كردند.
اسماعيل، مدت زمان زيادى نشست. هنگامى كه به آنان نگريست، خطاب به آنان گفت: «اى دوستان من! خداوند شما را گرامى بداردآيا من با آمدنم، سخن شما را قطع كردم؟» ابوالحسن على بن يحيى سلمانى كه بزرگ و طلايه‌دار آن گروه بود، گفت: «نه به خدا قسم اى ابا عبدالله! خداوند تو را عزيز بدارد. آمدن تو حتى براى يك لحظه، ما