106كتاب «تاريخ دمشق» آورده است. 1 گويا ابن‌عساكر به روايات خطيب بغدادى بسنده كرده است؛ ازاين‌رو آنها را بدون بحث و بررسى نقل كرده است.
او فقط يك روايت را ذكر مى‌كند كه با گرايش صحيح مكان قبر اميرمؤمنان على(ع) همخوانى دارد. آن روايت، از طريق ابن ابى‌دنيا نقل شده است كه مى‌گويد:
پدرم به نقل از هشام بن محمد مى‌گويد كه ابوبكر عياش به من گفت: از اباحصين و عاصم بن بهدله و اعمش و ديگران سؤال كردم و گفتم: «آيا كسى از شما بر اميرمؤمنان على(ع) نماز خوانده يا شاهد دفن او بوده است؟» آنان گفتند: «نه. از پدرت (پدر هشام) محمد بن سائب سؤال كردم. گفت شبانه بيرون برده شد. امام حسن و امام حسين(عليهماالسلام) و ابن‌الحنفيه و عبدالله بن جعفر و تعدادى از اهل بيت آنان، پيكر امام على(ع) را بيرون بردند و در ظهر(پشت) كوفه، او را به خاك سپردند». به پدرت گفتم: «چرا با او اين كار را كردند؟» گفت: «به‌سبب ترس از اينكه مبادا خوارج و ديگر دشمنان آن حضرت(ع)، پيكر مطهرش را از قبر بيرون بياورند.
اين روايت، مشابه روايتى است كه ابن كثير در «البداية و النهاية»، به نقل از كلبى، روايت كرده است كه خيلى با روايت‌هاى شيعه درباره مكان قبر امام على(ع) تفاوت ندارد. او به نقل از كلبى مى‌گويد:
امام حسن و امام حسين(عليهماالسلام) و ابن‌الحنفيه و عبدالله بن جعفر و ديگر اهل بيت آنان، شاهد دفن امام على(ع) در شب بوده‌اند. آنان پيكر پاك امام(ع) را در ظاهر كوفه (حومه آن) به خاك سپردند و به‌سبب ترس از خوارج و ساير دشمنان آن حضرت(ع)، قبرش را مخفى نگه داشتند. 2