47پا، از نوع سنگ‌هاى زرد اطراف حلب است كه به فراوانى در بافت خانه‌هاى قديمى، مساجد و مدارس تاريخى اين شهر به كار رفته است. همچنين اگر اين داستان حقيقت داشت، ابن‌حنبلى كه زندگى‌نامه و كرامات شيخ عبدالكريم خوافى را نقل كرده است، اين داستان را نيز نقل مى‌كرد. 1
نماى خارجى مسجد كريميه، در ضلع غربى آن قرار دارد و داراى دو ورودى است. ورودى قديمى در شمال، و ورودى جديدتر كه آن را شيخ عبدالكريم خوافى ايجاد كرده است، در سمت جنوب قرار دارد. بالاى ورودى شمالى مسجد با مقرنس‌هاى سنگى زيبايى تزيين يافته است. پايين مقرنس‌كارى‌ها، كتيبه‌اى وجود دارد كه از سمت راست تا چپ سردر امتداد يافته و بازگوكننده بازسازى مسجد در سال 654 ه .ق است.
ورودى جنوبى مسجد با نوارى از سنگ‌هاى دو رنگ (زرد و سياه) به‌طور متناوب احاطه شده است. بالاى آن، كتيبه‌اى با چند بيت شعر تركى وجود دارد كه بيانگر بازسازى مسجد در سال 1302 ه .ق است. سردر جنوبى داراى طاقى نيم‌دايره‌اى است. بالاى اين سردر، مناره هشت‌ضلعى مسجد قرار دارد. (تصوير 11)
نماى كلى مسجد شامل صحن شمالى و شبستان جنوبى است. سقف شبستان با طاق‌هاى سنگى پوشيده شده، و تنها سقف محراب مسجد داراى گنبد است.
سنگ حاوى جاى پاى منسوب به پيامبر(ص)، در جايگاه ويژه‌اى در ديوار جنوبى شبستان در شرق محراب، در ارتفاع حدود دو متر از سطح زمين قرار دارد. اين جايگاه شامل محفظه شيشه‌اى كوچكى است كه بالاى آن، ماكت كوچكى از گنبد خضراى مسجدالنبى(ص) به چشم مى‌خورد. پشت سنگ قدمگاه، سقاخانه‌اى نصب شده است تا آب از بالاى آن سرازير گردد و با گذشتن از روى سنگ، در حوضچه كوچك پايين آن جمع شود تا زائران از آن به نيت تبرك آب بنوشند. اطراف سنگ نيز تزيينات سنگى