1) . اعلام النبلاء بتاريخ حلب الشهباء، ج 5، ص 288.

2) . نهر الذهب فى تاريخ حلب، ج 2، ص 79.

3) . «اولياء حلب فى منظومة الشيخ وفاء»، ص 408. ترجمه ابيات: در كريميه جاى پاى راست طاها (از القاب پيامبر اكرم(ص)) وجود دارد. انوار آن در سنگ نمايان است و اين سنگ را شخصى از مدينه دزديده است. دستِ سرنوشت آن را به حلب آورد و حكمت بزرگى در پس آن است. عبدالكريم، آن فقيه حنفى و آن انسان بافضيلت، در خواب صاحب رسالت(ص) را ديد كه او را از سرقت سنگ آگاه ساخت و شخص سارق و سنگ (دزديده شده) را براى او مشخص كرد. زمانى كه آن شخص فرداى آن روز از مسجد گذشت و سنگ را بر شترى حمل مى‌كرد، شتر خسته شد و با بار خود بر زمين نشست. پس شيخ (عبدالكريم) اقدام به جابجايى سنگ كرد، و دزد را به اشكال مختلف تنبيه كرد. او سنگ را در ضلع قبله (جنوبى) مسجد قرار داد. ما اين داستان را به همين صورت شنيديم.