280قاضى خطيب ابوالحسين بن عبدالرحمان بن عبدالله بن حسين بن احمد بن ابى‌الحديد و فقيه ابوالحسن على بن احمد بن حسين از ابوالحسن بن ماسا و شيخ ابوالقاسم حسين بن على بن حسن روايت كردند و ديگران نيز از شيخ ابوالحسن بن ماسا نقل كردند كه او [در خواب] پيامبر(ص) را رؤيت كرد كه در گنبد ويرانه‌اى كه در آن قبر شريفِ عابد است، راه مى‌رفت و مى‌گفت: هركس مى‌خواهد مرا زيارت كند، اما نمى‌تواند، پس قبر فرزند من محمد بن عبدالله نامبرده را زيارت كند. 1
به عقيده هاشم عثمان 2، صاحب اين مزار «محمد بن على بن حسين بن احمد بن اسماعيل بن محمد بن اسماعيل بن امام جعفر صادق(ع)» است كه ملقّب به «شريف عابد» بود و ابن عساكر در تاريخ خود از وى ياد كرده است. او از سادات مقيم دمشق در قرن چهارم ه .ق بود كه به زهد و عبادت و صلاح شهرت داشت و در سال 398ه.ق در دمشق از دنيا رفت. 3
همچنين در فاصله قرون هفتم تا نهم هجرى، زيارتگاهى منسوب به «ملكه»، زنى از نسل امام على(ع)، در دمشق به وجود آمده است كه ابن طولون صالحى، مورخ بزرگ دمشق، روند پيدايش و از بين رفتن آن را به تفصيل نقل كرده است. بر اين اساس، اين مزار در سال 636ه .ق بر مبناى خواب، در منطقه «باب جيرون» در شرق مسجد اموى دمشق به وجود آمد و پس از يك دوره از ويرانى و بازسازى، سرانجام در سال 892ه.ق به فتواى علماى اهل‌سنت و به دستور ملك الاشرف قايتباى، پادشاه مملوكى، به‌طور كامل از بين رفت. 4
از جمله زيارتگاه‌هاى از ميان رفته اهل‌بيت(عليهم السلام) در شهر رقّه، قبر يحيى بن عبدالله