41منطقه خانقين، در محل عقدالاكراد و در بغداد و همچنين روستاهايى كه به‌صورت قبيله‌اى و در نزديك مرزهاى شرقى عراق تمركز يافته‌اند، سكونت دارند. اين كردها همگى شيعه‌اند كه بر اثر فشارهاى دولت بعثى، از استان ديالى عراق پراكنده شدند و به بغداد و استان‌هاى همجوار هجرت كردند.
اين كردها، شاخه‌اى از عشاير كرد ايلام و كرمانشاه‌اند و كمترين ارتباطى با كردهاى شمال عراق ندارند و به لحاظ سياسى هم خود را مستقل مى‌دانند. جمعيت آنان نزديك به يك ميليون نفر است. بسيارى از آنان در دوره صدام، از ترس دولت بعثى، خود را عرب معرفى و حتى تشيع خود را پنهان مى‌كردند. 1
در عراق، تعدادى نيز اقليت غيرمسلمان، مانند مسيحى، يهودى، يزيدى، شبكى و صابئى وجود دارد. 2 (ر.ك: نقشه شماره 7)
در پايان بايد يادآور شد كه تركيب ناهمگون و پيچيده فرقه‌اى، قومى و مذهبى در عراق، وضعيت نامطلوبى را به‌وجود آورده، به‌گونه‌اى كه همواره درگير خشونت‌هاى فرقه‌اى و داخلى بوده است. در واقع، شكاف‌هاى موجود در جامعه عراق، به علت تركيب ناهمگون جمعيتى عراق است. افراد جامعه عراق هنوز نتوانسته‌اند خود را جزوى از جوامع مختلف مذهبى، ملى و قومى بدانند و به‌طور مسالمت‌آميز كنار هم زندگى كنند؛ به‌گونه‌اى كه هنوز خود را با هويت‌هاى سنتى و قومى - مذهبى معرفى مى‌كنند.