39خود را تا جنوب عراق گسترش داد، تشيع را در عراق، به‌ويژه ميان تركمن‌هاى ساكن آن نواحى كه از پيش ساكن بودند، توسعه بخشيد.
بعد از آن، شاه اسماعيل تشيع را ميان تركمن‌ها گسترش داد. در اين دوره، بسيارى از پيروان شاه اسماعيل، در مناطق تركمن‌نشين فعاليت تبليغى داشتند كه در آن زمان شيعيان تركمن، شامل فرقه‌هاى مختلفى مانند علوى، بكتاشى، صارالى و... بودند. برخى از تركمن‌ها پس از اشغال عراق توسط انگليسى‌ها، به كربلا و نجف رفت و آمد كردند و به تدريج، ارتباط علماى شيعه با كركوك و نواحى اطراف آن بيشتر شد.
روزگارى، صدام درصدد جذب آنان برآمد و اجازه توليد نشرياتى را به آنان داد؛ اما زمانى كه احساس كرد در جذب تركمن‌ها موفق نبوده است، مدارسشان را تعطيل و معلمانشان را از كركوك و مناطق اصلى تركمن‌نشين تبعيد كرد. در همين زمان كُردها و تركمن‌ها را از شركت نفت اخراج و بسيارى را به جنوب تبعيد كرد. اين وضعيت باعث اتحاد ميان تركمن‌ها و كردها شد. بعد از انتفاضه جنوب در سال 1991م (1369ه .ش)، صدام به سراغ اينان آمد و بسيارى از تركمن‌ها نيز به نواحى مرزى تركيه گريختند تا از آسيب بعثى‌ها در امان باشند.
بعثى‌ها در دوره‌اى نيز به اتهام وابستگى شيعيان تركمن به حزب‌الدعوه، تعداد زيادى از آنها را كشتند يا تبعيد كردند. تركمن‌هاى سنى و شيعه تاكنون روابط بسيار نزديكى با هم داشته‌اند؛ براى نمونه تركمن‌هاى سنى كركوك، با تركمن‌هاى روستاى تسعين كه همه شيعه‌اند، رابطه دوستى دارند. همين وضعيت ميان همه تركمن‌ها كه در منطقه‌اى ميان خانقين تا تلعفر زندگى مى‌كنند، وجود دارد. بيشتر تركمن‌هاى اطراف موصل