21محور شرارت‌خواندن عراق، برخلاف اعتراضات و مخالفت‌هاى جهانى، موجب شد تا در بيستم مارس 2003م مؤتلف كشورهاى امريكا و انگليس به عراق حمله كرده، و در نهم آوريل با سقوط شهر بغداد، رژيم 35 ساله بعث را ساقط، و اين كشور را تصرف كنند.
با سقوط صدام، دوران جديدى در اين كشور رقم خورد و «ژنرال جى. گارنر» اداره امور عراق را برعهده گرفت. چندى بعد «پُل بِرمر»، حاكم غيرنظامى عراق شد و مسئوليت برقرارى نظم و امنيت را برعهده گرفت. مهم‌ترين اقدام برمر، تشكيل شوراى حكومت انتقالى در جولاى 2003م، با حضور 25 نماينده از احزاب و گروه‌هاى سياسى مختلف بود.
در 28 ژوئن 2004م «غازى عجيل الياور» براى رياست جمهورى، و «اياد علاوى» براى نخست‌وزيرى سوگند ياد كردند. سرانجام، در 30 ژانويه 2005م مردم عراق با حضور گسترده در پاى صندوق‌هاى رأى، به قانون اساسى جديد رأى دادند تا شاهد كشورى بدون طايفه‌گرايى و نژادپرستى باشند. اين قانون اساسى، عراق را كشورى مستقل مى‌داند كه نظام حكومتى آن، جمهورى پارلمانى دموكراتيك و فدرال است. 1
-تقسيمات كشورى
جغرافى‌دانان و مورخان اسلامى اتفاق دارند كه هنگام فتح عراق به دست مسلمانان، اين كشور از دو بخش جداگانه شمالى و جنوبى تشكيل شده بود، ولى آنان در نام و تعيين حدود آن دو بخش، اختلاف‌نظر دارند؛