56بنى‌جُمَحْ.

12 - قضا و داورى؛ كه در ميان افراد دست به دست مى‌گشته است.

13 - حفاظت اموالِ متعلق به كعبه و بت‌ها؛ به عهدۀ «حارث بن قيس» از بنى سَهْم.

14 - قيادت؛ سردارى و سرپرستى كاروان‌هاى بازرگانى، در دست «ابوسفيان» از بنى‌اميه.

15 - پرداخت ديه و غرامت؛ در اختيار طايفۀ بنى تَيم بن مُرَّه.

16 - اعِنّه؛ سرپرستى چارپايان و ستوران قريش به هنگام جنگ.

17 - عمارة؛ نگهبانى و بازسازى مسجدالحرام، به دست «شَيْبة بن عثمان» از بنى‌عبدالدار. ¹

ج . سير بنا و بازسازى كعبه

در دوران حضرت ابراهيم عليه السلام ارتفاع كعبه 9 ذراع؛ يعنى حدود 4/43 متر و طول آن 30 ذراع - 14/79 متر - و عرض آن 22 ذراع - 10/85 متر - بوده است. در آن زمان كعبه سقف نداشت. قريش در دورۀ جاهليّت - 5 سال پيش از بعثت - هنگامى كه كعبه بر اثر سيل خراب شد، 9 ذراع ديگر بر ارتفاع آن افزودند و آن را به 18 ذراع - 8/87 متر - رسانيدند و آن را مسقف كردند. ² از طول آن نيز حدود 6 ذراع و يك وجب - حدود سه متر - كاستند كه حِجر اسماعيل عليه السلام امروزى بخشى از آن است. ³ اين كار بدان سبب صورت گرفت كه اموال حلال آنان براى بازسازى به اتمام رسيد و قريش مال ديگرى براى اين كار نداشتند. بنابراين، طول كعبه از بنايى كه ابراهيم عليه السلام ساخته بود، كمتر شد.

آنگاه در داخل بيت پايه‌اى پى‌ريزى كرده، ديوار را بر آن قرار دادند، كه بدين‌گونه حدود 50 سانتى‌متر نيز ديوار كعبه به داخل رفت؛ همانجايى كه امروزه به «شاذروان»