32احترام ويژه‌اى نسبت به كعبه قائل بودند و هرگاه كسانى از آنان به سفر رفته و يا مهاجرت مى‌كردند، قطعه‌اى از سنگ‌هاى كعبه يا حرم را همراه خود مى‌بردند و به آن تبرّك مى‌جستند و آن قطعه از سنگ را براى بزرگداشت كعبه نزد خود حفظ كرده و محترم مى‌شمردند. ديرى نپاييد كه اين سنگ‌ها را تراشيدند و به اشكال و صور مختلف درآوردند. به اين صورت، بت‌پرستى در شبه جزيره رواج يافت. آغاز بت‌پرستى را بايد از زمان تسلط قبيلۀ «خزاعه» بر مكه و تبعيد «جُرهميان» دانست. 1
با تسلّط عمرو بن لُحىّ خُزاعى بر مكه، براى نخستين بار آيين بت‌پرستى رواج يافت. بر اساس گفتۀ پيامبر صلى الله عليه و آله ، او نخستين كسى بود كه دين حضرت ابراهيم عليه السلام را تغيير داد و بت‌ها را به پاى داشت. 2 از اين زمان، هر قبيله و يا حتى هر خانواده‌اى براى خود بت‌هايى از سنگ، كه به آن «وثن» و نيز بت‌هايى از چوب يا طلا و نقره، كه به آن «صنم» گفته‌اند، مى‌ساختند. بعضى از بت‌ها ميان چند خانواده و يا حتى چند قبيله مشترك بود.
بت «لات» ازمعروف‌ترين آن‌ها تا هنگام ظهور اسلام، به صورت سنگ چهار گوش سفيد و مظهر انسان بود.
بت لات، زير مئذنۀ كنونى مسجد طائف قرار داشت مسلمانان پس از خراب كردن آن، در جايش مسجدى بنا نهادند ؛ 3 آن مسجد اكنون نيز موجود است.
بت «مناة» از ديگر بت‌هاى مشهور عرب بود كه قبيلۀ اوس و خزرج در يثرب آن را مى‌پرستيدند. هنگام ظهور اسلام نيز 360 بت در داخل كعبه و ده‌ها بت نيز ميان صفا و مروه بود كه پيامبرخدا صلى الله عليه و آله با فتح مكه (سال هشتم هجرى) وارد كعبه شدند و تمام بت‌ها را در هم شكستند. ديرى نپاييد با انجام سريه‌هايى به نقاط مختلف، شبه جزيره را از لوث وجود هرگونه بت‌پرستى و مظاهر شرك پيراستند. به رغم ترويج آيين بت‌پرستى، كما كان بعضى از آداب و رسوم دين حنيف؛ يعنى بزرگداشت كعبه، طواف بيت، انجام حج