33در ماه‌هاى حرام و نيز انجام عمره، وقوف در عرفات، مُزْدَلفَه، قربانى و هَدْى شتران، تلبيه حج با آميزه‌اى از شرك به اجرا در مى‌آمد. براى نمونه، قبايل كنانه و قريش در هنگام مُحْرم شدن چنين تلبيه مى‌گفتند:

«لَبَّيْك ، اللَّهُمَّ لَبَّيْك ، لَبَّيْكَ لاٰ شَرِيكَ لَكَ إِلاّٰ شَرِيكٌ هُوَ لَكَ، تَمْلِكُهُ وَ مَا مَلَك».

بايد افزود كه هر يك از قبايل، براى خود تلبيۀ مخصوص داشتند. ¹ هنگامى كه اسلام ظهور يافت. حج را جلوه‌اى ديگر بخشيد و آن را از هرگونه شرك و عادات جاهلى و امتيازات نابايسته، كه در دست اهل «حُمسْ» ² قرار داشت، پيراست و آن را به عبادتى خاص براى خداوند يكتا تبديل كرد.