40اينها همه، هر گونه شك و ترديدى - در زمينه شفاعت - را از بين مى‌برند و موجبات يقين را براى حقيقت‌جويان با انصاف فراهم مى‌سازند. ¹ اينك به ذكر و ترجمه برخى از آيات و روايات كوتاهى كه در اين زمينه وجود دارد مى‌پردازيم:

آيات

1. مَنْ ذَا الَّذِي يَشْفَعُ عِنْدَهُ إِلاّٰ بِإِذْنِهِ . ²

كيست كه در نزد خداوند براى ديگرى شفاعت كند مگر به اذن او (خدا)؟

2. مٰا مِنْ شَفِيعٍ إِلاّٰ مِنْ بَعْدِ إِذْنِهِ . ³

(در قيامت) هيچ شفيعى - جز بعد از اذن او (خدا) - شفاعت نمى‌كند.

3. يَوْمَئِذٍ لاٰ تَنْفَعُ الشَّفٰاعَةُ إِلاّٰ مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمٰنُ وَ رَضِيَ لَهُ قَوْلاً . ⁴

در آن روز (قيامت) شفاعت هيچ‌كس سودى نبخشد جز آن‌كس كه خداى رحمان به او رخصت شفاعت داده و سخنش را بپسندد.

4. لاٰ يَمْلِكُونَ الشَّفٰاعَةَ إِلاّٰ مَنِ اتَّخَذَ عِنْدَ الرَّحْمٰنِ عَهْداً . ⁵

(در قيامت) هيچ‌كس مالك شفاعت نيست مگر كسى كه (به پرستش حق) از خداى مهربان، عهد (نامه توحيد كامل) دريافته باشد.

5. وَ لاٰ يَشْفَعُونَ إِلاّٰ لِمَنِ ارْتَضىٰ وَ هُمْ مِنْ خَشْيَتِهِ مُشْفِقُونَ . ⁶

آنان (مقربان درگاه الهى) از احدى جز آن‌كس كه خدا از او راضى است شفاعت نمى‌كنند و دائماً از خوف قهر خدا هراسانند.