13پروردگار شما به حقيقت خداست كه طبق صلاح و نظام خلقت جهان را از آسمان‌ها و زمين در شش روز خلق فرمود، آن‌گاه ذات مقدسش بر عرش توجه كامل فرمود و امر آفرينش را نيكو ترتيب داد هيچ‌كس شفيع جز به رخصت او نخواهد بود.
ب. شفاعت به معناى پيشوايى (رهبرى)
روابط معنوى كه در اين جهان برقرار است در آن جهان صورت عينى و جسمى پيدا مى‌كند زمانى كه يك انسان سبب هدايت و يا ضلالت انسان ديگر مى‌شود رابطه رهبرى و پيروى ميان آنان به وجود مى‌آيد و همين رابطه در قيامت مجسم مى‌گردد قرآن مى‌فرمايد: يَوْمَ نَدْعُوا كُلَّ أُنٰاسٍ بِإِمٰامِهِمْ . 1
ج. شفاعت در آمرزش و مغفرت
از آيات قرآن استفاده مى‌شود كه تمام كارها حتى آمرزش و مغفرت و محو آثار گناه كه يك امر حقيقى و تكوينى است توسط اسباب و واسطه‌هايى انجام مى‌گيرد و اين وسايط را مى‌توان به عنوان شفيع قلمداد كرد. 2
د. شفاعت به معناى گواهى بر اعمال
«از نظر آيات قرآن به‌طور كلى هرگونه پاداش در روز قيامت به حكم الهى بعد از اجراى شهادت شهدا، گواهى گواهان داده مى‌شود علامه طباطبائى مى‌گويد: و اگر گواهى شهدا در قيامت نباشد اصولاً براى قيامت اساسى نخواهد بود 3 گواهان به همين معنا واسطه رسيدن جزا و پاداشند».