28
مقدمه
يكى از اساسى‌ترين اولويت‌هاى دين، فهم حقيقى از معارف و تبيين صحيح آن است كه از سويى، بر دانش دين‌داران مى‌افزايد و از سوى ديگر، سبب پيشبرد اهداف خداى متعال از جعل احكام و مفاهيم دينى مى‌شود.
گاه بيان نادرست يا بى‌توجهى به اين مسئله، آفت‌ها و مشكلات بسيارى در پى خواهد داشت؛ مانند برداشتى اشتباه از آيين يا رفتار دينى خاص، براى افراد دور از آن فرهنگ مذهبى - چه دين‌داران از فرق و مذاهب ديگر، چه جوامع دور از آموزه‌هاى دينى - يا بروز رفتارى ناشايست از سوى پيروان آن آيين تا آن‌جا كه در برخى موارد با شئون دين در تضاد است. زيارت نيز در فرهنگ و معارف شيعه، از مفاهيم كليدى‌اى محسوب مى‌شود كه ارزش والايى دارد و سرچشمه آثار و ثمرات بسيارى است كه شايد كمتر به بررسى آن پرداخته و در آن دقت شده است.
درهم آميختگى انديشه و عمل، همچنين جهت‌دهى صحيح به احساسات و نيازهاى انسانى، از ثمرات كم مانند زيارت است. از سوى ديگر، التزام به زيارت از شاخص‌هاى اساسى، براى تمايز تشيع از ديگر فرق اسلامى، بلكه ساير اديان است و همچنين بررسى دقيق آن، براى دريافت صحيح از فرهنگ شيعى و انتقال اين آيين به ديگران ضرورى است. نتايجى كه بايد از اين بررسى به دست آيد، چنين است: تبيين مفهوم حقيقى زيارت؛ پى‌جويى اهداف و چرايى تشريع آن؛ بررسى آثار و ثمرات مترتّب بر آن.