33هم آرامش دارند و احساس امنيت مى‌كنند و كمتر دچار نگرانى و تشويش مى‌شوند؛ چنان‌كه امام صادق (عليه السلام ) فرمود:
انَّ المُؤمنَ لَيَسكُنُ الى المُؤمنِ كَما يَسكُنُ الظَّمآنُ الى الْماءِ البارِدِ . 1
مؤمن به‌وسيله مؤمن آرامش پيدا مى‌كند؛ همان‌طور كه تشنه به‌وسيله آب خنك آرامش مى‌يابد.
اما برخى مواقع انسان به‌سبب روبه‌رو شدن با افراد بداخلاق دچار اضطراب و نگرانى مى‌شود.
نخستين بار بود كه به عمره رفته بود. در قبرستان بقيع با مأموران تندخو و بداخلاق وهابى بگومگو كرده بود. برخوردهاى زشت مأموران او را آزرده بود. با تأسف خاصى مى‌گفت: «حاج‌آقا من چندين بار به عتبات عاليات مشرف شده‌ام. وقتى وارد حرم اهل‌بيت مى‌شوى و با خدمه برخورد مى‌كنى، احساس امنيت و آرامش مى‌كنى. اما در مدينه اصلاً احساس امنيت نمى‌كنم. در رفتارهاى خدمه و مأموران اينجا اصلاً صميميت وجود ندارد. هميشه عبوس و خشن هستند. حتى داخل مسجدالنبى هم از رفتارشان احساس امنيت به آدم دست نمى‌دهد».
گفتم: «اين تفاوت حسن خلق و سوءخلق است. وقتى با افراد خوش‌اخلاق روبه‌رو مى‌شوى، احساس آرامش دارى و هنگامى كه با افراد بداخلاق روبه‌رو مى‌شوى، احساس اضطراب و ناامنى مى‌كنى».
4. بهترين عمل در ترازوى اعمال
اعمال انسان براساس ذات و نيت آن، ارزش و اهميت مى‌يابد. بعضى اعمال، با وجود كوچك و كم‌هزينه بودن، نزد پروردگار اهميت ويژه‌اى دارد و خداوند پاداش