58مذاهب اسلامى در عصمت در دريافت وحى، حفظ و ابلاغ آن اتفاق نظر دارند؛ زيرا اين مرتبه از عصمت، مقتضاى معجزه است و هرگونه احتمال خطاى سهوى و عمدى با راستگويى پيامبر (ص) در دريافت و ابلاغ وحى، در تعارض است. 1
درباره عصمت از گناه كبيره عمدى پس از نبوت، اختلافى نيست؛ اما در ارتكاب سهوى اين نوع گناه (پس از نبوت)، نظر مشهور اهل سنت بر جواز است. 2 چنان‌كه بيشتر اهل سنت، گناه صغيره سهوى را پس از نبوت به طور مطلق جايز مى‌دانند و عمدى را كه بر دنائت مقام دلالت نكند، روا شمرده‌اند. 3 اما شيعه و محققانى از اهل سنت، به عصمت پيامبران پس از نبوت از گناهان صغيره - سهوى يا عمدى - معتقد هستند. 4
درباره عصمت از گناه پيش از نبوت نيز چنين اختلافى وجود دارد. شيعه اماميه عصمت از گناه در اين مرحله را به‌طور مطلق لازم مى‌داند. اما بيشتر اهل سنت عصمت پيش از نبوت را به طور مطلق - عمدى يا سهوى، كبيره يا صغيره - لازم ندانسته‌اند؛ هرچند اقليتى از آنان، ديدگاه شيعه را پذيرفته‌اند. 5
و) طهارت نياكان پيامبر اكرم (ص)
شيعه اماميه اتفاق نظر دارد كه پدر و مادر گرامى رسول اكرم (ص) و اجداد ايشان تا حضرت آدم (ع) همگى مسلمان بلكه از صديقين بوده‌اند. آنان يا داراى مقام رسالت بوده‌اند، و يا داراى مقام وصايت. «آزر» هم كه در قرآن مشرك خوانده شده، در واقع