187 مطالبى سامان داده است : مفهوم تقريب اسلامى؛ راه‌كارهاى تقريب سياسى؛ اصول مشترك تقريب اسلامى؛ عواقب عدم تقريب سياسى؛ موانع تقريب اسلامى.
550. وهابيت و توجه به اولياء(قسم، دعا، نذر و قربانى)، على اصغر رضوانى، 1390ش، 97ص، رقعى.
از سلسله مباحث وهابيت‌شناسى و در بردارندۀ برخى از نظريه‌هاى وهابيان درباره قسم، دعا، نذر و قربانى است. اين نوشتار مى‌كوشد كه با استناد به برخى از انديشه‌هاى وهابيان درباره قسم، دعا، نذر و قربانى و با استناد به آيات قرآن، به ابطال آن ديدگاه‌ها و رد برخى از شبهات اين فرقه بپردازد.
551. وهابيت و توحيد، على اصغر رضوانى، 1390ش، 192ص، رقعى.
بحث توحيد و شرك و اقسام و مصاديق آن دو از مباحثات اصلى و زيربنايى با وهابيان است. آنان در معنا و مفهوم توحيد و حكم آن با ديگران اختلاف چندانى ندارند، اما به تقسيم خاصى در اين‌باره قائلند و برخى از مصاديق توحيد نزد ديگران، از ديد آنان مصاديق شرك عبادى به‌شمار مى‌رود. در اين اثر در سه بخش با عنوان‌هاى «توحيد نظرى»، «توحيد عملى» و «بررسى آيات متشابهات» به نقد ديدگاه وهابيان در مسئله توحيد پرداخته است. بخش سوم كتاب اين مطلب را يادآورى مى‌كند كه وهابيان در ردّ استغاثه به ارواح اوليا به آياتى استدلال مى‌كنند، اما قرائن موجود در آيه بر دعاى عبادت دلالت مى‌كند كه مخصوص خداوند متعال است و به محل بحث و دعاى طلب يعنى استغاثه ربطى ندارد. اشاره به برخى از آيات متشابهات و پاسخ به هفده شبهه در اين حوزه نيز از درون‌مايه كتاب است.
552. وهابيت و توسل، على اصغر رضوانى، 1390ش، 288ص، رقعى.
به بررسى مفهوم زيارت و جايگاه آن از نگاه وهابيت مى‌پردازد. مؤلف با بهره‌گيرى از آيات قرآن و احاديث اهل‌بيت عليهم السلام و با استناد به مهم‌ترين كتب حديثى اهل‌سنت به شرح اين آموزه مهم دينى پرداخته است. اين نوشتار در بيان ادله توسل و انواع و فلسفه آن است. نويسنده مثال‌ها و