99
وهابيت و تكفير كسى كه مى‌گويد: «يا رسول الله»
تا اينجا دانستيم كه وهابيان، كسانى را كه غير خدا را خطاب مى‌كنند و مثلاً مى‌گويند: يا رسول الله و امثال آن، تكفير مى‌كنند.
وقتى با ديده دقت بنگريم درمى‌يابيم كه اگر كسى مثلاً بگويد: «يا رسول الله» از دو حال خارج نيست يا به اين سبب است كه او معتقد است كسى را كه مى‌خوانَد، خود او شخصاً حاضر مى‌شود و نداى او را مى‌شنود و خودِ او حاجتش را برمى‌آورد و او را از ورطه‌اى كه به سبب آن، وى را خوانده، رهايى مى‌بخشد؛ يا به اين جهت است كه وى اعتقاد دارد كه شخص نداشونده، به سبب خواست خدا و قدرت او، نداى وى را مى‌شنود، و اين تنها خداست كه به بركت آن شخص نداشونده، حاجتِ وى را برمى‌آورد، و اين خداست كه به سبب منزلتى كه آن پيامبر نزد خداوند دارد، وى را از آن ورطه رهايى مى‌بخشد.
در هر دو صورت اشكالاتى دارد:
در فرض اول، اگر كسى معتقد باشد كه غير خداوند متعال حاجتش را بر مى‌آورد و او را از مهلكه نجات مى‌دهد، كافر است؛ چه آن شخص را بخواند و چه نخواند. پس اختصاص دادن كفر او به حالت ندا، وجهى ندارد و بديهى است كه هيچ‌يك از مسلمانان چنين اعتقادى ندارند.