105 بازمى‌داشتم. اكنون مى‌گويم كه به زيارت قبور برويد كه باعث زهد در دنيا و يادآورى آخرت مى‌شود». اين حديث را ابن ماجه در مشكات روايت نموده است.

اما در مورد سفر به قصد زيارت قبور، ميان علما اختلاف است. برخى همچون قاضى حسين و قاضى عياض آن را با استناد به حديث نبوى « لا تشدّ الرحال إلا الى ثلاثة مساجد إلى المسجدالحرام و الى مسجدى هذا و الى المسجد الأق‍-صى »؛ «بار سفر بسته نمى‌شود مگر به سوى سه مسجد: مسجد الحرام و اين مسجدم و مسجد الاقصى.» كه بخارى و مسلم و ترمذى آن را روايت كرده‌اند، قول به حرمت را برگزيده‌اند و ديگران از جمله امام الحرمين و برخى ديگر از مشايخ، آن را با استناد به حديث نبوى « كنت نهيتُكم عن زيارة القبور ألا فزوروها »؛ «من شما را از زيارت قبور نهى كرده بودم ولى اينك به زيارت قبور برويد.» جايز دانسته‌اند.

اينان مى‌گويند، پيامبر اكرم (ص) در اين حديث به زيارت قبور امر فرموده و ميان زيارت قبور نزديك و قبور دوردست كه لازمه زيارت آن، بار بستن و سفر كردن است، فرق نگذاشته‌اند. در مورد حديث « لا تعمل المطى الا الى ثلاثة مساجد » نيز بايد گفت كه در اين روايت، آنچه به صراحت نهى شده، بار بستن به سوى مساجد است نه مشاهد و قبور. نهى از بار بستن و سفر به سوى مساجد دوردست نيز تنها به اين سبب است كه مساجد همه مانند هم‌اند و هيچ شهرى خالى از مسجد نيست. بنابراين نيازى به سفر به سوى مساجد ديگر وجود ندارد. ولى در مورد مشاهد چنين نيست؛ چه اينكه آنها در ميزان بركت يكسان نيستند؛ چنان‌كه درجات صاحبان آنها نيز نزد خدا يكسان نيست.

شكى نيست كه استثنا در عبارت « إلاّ الى ثلاثة مساجد »، از نوع مفرّغ