16 خوارزم و بلاد غز (تركستان) ختم مى‌شد و مهم‌ترين شهرهايش: مرو، بلخ، كوهستان، طوس، هرات، پوشنگ و بادغيس بود. 1
به نظر مى‌رسد، با اندكى چشم‌پوشى، مى‌توان قلمرو جغرافيايى دولت ساسانى را در زمان ظهور اسلام تعيين كرد و آن از اين قرار است كه فلات ايران از سمت شرق به جلگه‌هاى سند و پنجاب در پاكستان امروزى و از سمت غرب به جلگه بين‌النهرين در عراق امروزى و از سمت شمال به درياى مازندران و از جنوب به خليج فارس منتهى مى‌شد. البته سمت شرق و غرب درياى مازندان نيز، شامل تركمنستان امروزى و برخى مناطق مجاور آن و بخش‌هايى از ماوراءالنهر در شرق درياى خزر و منطقه قفقاز (شامل گرجستان، آذربايجان و ارمنستان) در غرب درياى مازندران در محدوده قلمرو ساسانى بود.
در اين تحقيق، مقصود از ايرانيان، كسانى هستند كه در محدوده جغرافيايى ياد شده، ساكن بودند.
3. ايرانيان
برخى منابع اسلامى متأثر از نسب‌شناسان عرب كه براى هر قومى، نسبى تعيين مى‌كردند، كوشيده‌اند كه نسب ايرانيان را نيز مشخص كنند. عده‌اى آنان را از نسل «يافث بن نوح» 2، «سام بن نوح»، «فارس بن باسور بن سام» 3، «ايرج» و «ايران بن افريدون» 4 دانسته‌اند. براساس