5) 5 آية الله سيستانى: اگر بتواند دَين را بفروشد به نحوى كه اجحاف در حق او نباشد، و پول آن به تنهايى و يا به ضميمه مال ديگر وافى هزينه حج باشد، در اين صورت مستطيع است و بايد به حج برود. آية الله فاضل: اگر بتواند دَينش را به مقدار كمتر بفروشد در صورتى كه موجب ضرر و مشقّت نباشد. و اين مقدار براى حج كافى باشد مستطيع است و بايد حج انجام دهد..

1) . آية الله اردبيلى: مگر اينكه بداند به صرف ابراز، مديون بدون هيچ حرجى طلب وى را مى‌پردازد و مطالبه هم مخالف با شأن او نباشد.

2) . آيات عظام بهجت، تبريزى، خويى: در صورتى كه اگر مطالبه كند بدهكار خواهد پرداخت، بايد مطالبه كند و به حج برود. آية الله سيستانى: اگر مهلت داشتن قرض به نفع بدهكار باشد همچنان كه معمولاً چنين است. آية الله صافى: حكم مسأله در صورتى كه فروش دين مؤجّل به نقد ممكن نباشد والاّ فروش آن مانند فروش ساير اموال واجب است. آية الله فاضل: مگر آنكه يقين باشد كه اگر مطالبه كند مديون حاضر به پرداخت آن مى‌شود، كه در اين صورت مطالبه لازم است. آية الله گلپايگانى: و اگر شك داشته باشد كه مديون با مطالبه مى‌پردازد يا نه، به جهت آنكه احتمال استطاعت مى‌دهد، و تمكن از فحص دارد، احتياط در مطالبه است، و مطالبه در اين فرض فحص از استطاعت است، نه تحصيل استطاعت. (آداب و احكام حج، مسأله 29). آية الله مكارم: اگر مطالبه محذورى ندارد بايد مطالبه كند.

3) . آية الله اردبيلى: اگر هنگامى كه آن پول را قرض مى‌گيرد، طلبى داشته باشد كه به‌اندازه مخارج حج او باشد، چنانچه قرض كند و به حج برود حجةالاسلام محسوب مى‌شود، هر چند قرض كردن واجب نيست.

4) آية الله سبحانى: البته اين نوع حج نيز از حجةالاسلام كفايت نمى‌كند. . آية الله خامنه‌اى: كسى كه هزينه رفتن به حج را در اختيار ندارد، اما مى‌تواند قرض بگيرد و سپس به سادگى قرض خود را ادا كند، واجب نيست كه خود را با قرض گرفتن مستطيع كند، اما اگر بگيرد، حج بر او واجب مى‌شود. (مناسك حج، م41).