50 عبادت و مراسم بايد از هرگونه شرك و آلودگى ظاهرى و باطنى به دور باشد؛ بنابراين همان طور كه بسيارى از مفسران گفته‌اند:

الف) كلمه «أَنْ» براى تفسير وحى ياد شده بر ابراهيم(ع) است كه آن را دور از هرگونه شرك به‌جا آورد، نه «أَنْ» ناصبه يا مصدريّه.

ب) اگرچه كلمه «شرك»، انواع آن را شامل مى‌شود، ولى به قرينه سياق آيه، به شرك در عبادت، از قبيل تلبيه، نماز و... مربوط خواهد بود.

ج) منظور از تطهير، پاك ساختن خانه خدا و اعمال عبادى آن، از هرگونه آلودگى ظاهرى و باطنى است. ¹

3. منظور از «الطائفين والقائمين» كيانند؟

بعد از آنكه خداوند به حضرت ابراهيم دستور داد تا خانه او را از هرگونه شرك و آلودگى ظاهرى و باطنى، جهت برگزارى مراسم عبادى بپيرايد، به دو عبادت مهم كه مى‌بايد در آنجا انجام گيرد؛ يعنى طواف و نماز، تصريح كرده و مى‌فرمايد: ( وَ طَهِّرْ بَيْتِيَ لِلطّٰائِفِينَ وَ الْقٰائِمِينَ وَ الرُّكَّعِ السُّجُودِ ).

كلمه «طائفين» به ويژه به سبب استعمال آن در «بيت اللّه»، ظهور در طواف خانه خدا، و دو كلمه «ركّع و سجود» نيز ظهور در دو ركن از اركان نماز دارد كه هنگام نماز انجام داده مى‌شوند. ازاين‌رو همين دو امر مى‌تواند قرينه باشند كه منظور از «قائمين» نيز، قيام‌كنندگان در نمازند؛ چرا كه قيام نيز از اركان نماز به شمار مى‌رود.