42 حج را براى افراد مستطيع بيان كرد، مى‌فرمايد: هركس حج را ترك كند، بداند كه خداوند از جهانيان و آفريده‌ها بى‌نياز است. اين جمله در مقام تأكيد بر وجوب، بسيار با اهميت جلوه دادن گناه ترك آن، سود نبردن خداوند از اين اعمال و سود بردن شما از مناسك حج بيان شده است.

بنابراين، اطلاق «كفر» بر ترك كننده حج، براى بيان اهميت اين فريضه است كه ترك آن به منزله كفر است. ¹ در روايات نيز آمده است:

مَن تَركَ الصَّلاةَ مُتَعمِّداً فَقد كَفرَ ²، مَن أتَى امْرأةً حائضاً أو امْرأة فى دُبرِها فَقد كَفرَ ³، مَن مَنعَ قيراطاً مِنَ الزّكاةِ فَلَيسَ بِمؤمنٍ وَلا بِمُسلمٍ، مَن مَنعَ قيراطاً مِنَ الزَّكاةِ فَليَمُت إن شاءَ يَهوديّاً وإن شاء نصرانيّاً، يا علىُّ كَفَر بِاللهِ العَظيمِ مِن هذِهِ الأُمّةِ عَشرَةٌ، وَعَدَّ مِنهُم مانِعَ الزَّكاة. ⁴

كسى كه نمازش را عمداً ترك كند، كافر شده است؛ كسى كه با زن حائض همبستر شود يا از دبر با او طرف شود، كافر گرديده؛ كسى كه قيراطى از زكات را كه به عهده‌اش هست ندهد، مؤمن و مسلمان نيست و اگر مى‌خواهد يهودى يا نصرانى بايد بميرد. آن‌گاه فرمود: «اى على از اين امت ده گروه به خدا كافر شده‌اند كه از آن جمله كسى است كه از دادن زكات خوددارى كند».