53 بينايى خود را بازيابم». پيامبر(ص) فرمود: «اگر علاقه‌مندى به همين حالت بمانى، كه پاداش مى‌برى و اگر مى‌خواهى بينا شوى، اين كار را انجام بده: وضو بگير و دو ركعت نماز بخوان، سپس اين دعا را بخوان:

اللّهمّ إنّي أسألُكَ، وَ أَتَوجَّهُ إلَيْكَ بِنَبيِّكَ مُحَمّدٍ نَبِيِّ الرَّحْمَةِ، يا مُحَمَّدُ إنّي أتَوَجَّهُ بِكَ إلى رَبِّي في حاجَتي هذِه فَتَقْضِي لِي، اللّهمَّ شَفِّعْهُ فِيَّ.

قالَ ابنُ حنيف: فَوَاللهِ ما تَفَرَّقْنا وَ طالَ بِنا الحديثُ حَتّى دَخَلَ عَلَيْنا كَأنْ لَمْ يَكُنْ بِهِ ضُرٌّ. ¹

پروردگارا! من از تو درخواست مى‌كنم به‌وسيله پيامبرت محمد، كه پيامبر رحمت است رو به‌سوى تو مى‌آورم. اى محمد! من درباره حاجتم، به وسيله تو به خدايم متوجه مى‌شوم تا حاجتم را برآورى. پروردگارا! شفاعت او را درباره من بپذير.

ابن حنيف مى‌گويد: به خدا سوگند! از هم جدا نشده بوديم و هنوز مشغول گفت‌وگو بوديم كه آن فرد نابينا بر ما وارد شد درحالى‌كه گويا هيچ آثارى از نابينايى نداشت.

اين حديث به روشنى دلالت مى‌كند كه اين نابينا به واسطه توسل به پيامبر(ص) روشنايى چشم خود را باز يافت و گواه بر اين توسل جمله «اللّهمّ إنّى أسألُكَ، وَ أَتَوجَّهُ إلَيْكَ بِنَبيِّكَ» است.

لفظ «بنبيّك» متعلق به دو فعل پيش است: «أسألك» و «أتوجه إليك»،