77

12. احرام و حفظ حرمت حرم

اى كه از كوچه معشوقه ما مى‌گذرى

برحذر باش كه سر مى‌شكند ديوارش ¹هر بزرگى حريمى دارد و هر حريمى قداستى؛ و در توصيه به پاسداشت آن، شرع و عقل، همداستانند. احرام، نماد پاسداشت حريم كبريايى است و ترك محرّمات در پرتو احرام، نشانه احترام و قدسيت حرم. احرام «اذن دخول» است و ادب ورود، تا حاجى بى «دقّ الباب» و بى‌اجازه به سراى آفريدگار گام ننهد. آيت الله جوادى آملى مى‌گويد:

حرم امن الهى در اين ويژگى، يگانه است كه نمى‌توان بدون احرام وارد آن شد. براى ورود به حرم الهى، ميقات احرام قرار داده شده تا كرامت حرم كه به وسيله مسجدالحرام و كعبه پديد آمده، محفوظ بماند. احرام در ميقات براى ورود به حرم، مانند نماز تحيت مسجد است كه براى حفظ كرامت مسجد قرار داده شد، با اين تفاوت كه تحيت مسجد، مستحب است، ولى احرام براى ورود به حرم، واجب است. طبق بيان نورانى امام‌سجاد(ع) بايد حج‌گزار و معتمر [عمره‌گزار] پيش از ورود به حرم، به حرمت غيبت‌كردن از اهل اسلام متذكر شود و اين قصد در او بر انگيخته شود كه خدايا! من غيبت و عيب‌جويى مسلمانى را نمى‌كنم. زائر آن‌گاه كه وارد مكه شد بايد بر اين نيت باشد كه «خدايا به قصد تو آمدم»؛ نه به قصد تجارت، شهرت، سياحت، تفريح، تفّرج و مانند آن. ²

«افراد غير مسلمان، بدان‌جهت كه در حالت غير اسلامى، احرامشان صحيح نيست، و از سويى ورود افراد غير محرم به حرم، ممنوع است، حق ورود به منطقه توحيد و مهبط