51همچنين همراهى حديث ثقلين با حديث غدير (هركه من مولاى اويم، على مولاى اوست) به روشنى نشان مى‌دهد كه هر دو حديث، يك مقصود (تثبيت خلافت اهل‌بيت و در رأس آنان امام على) را دنبال مى‌كند. البته واژۀ «ثقََلين» (دو چيز گرانبها) نيز به تنهايى بر امامت اهل‌بيت، صحه مى‌گذارد. از همين‌رو ابن‌اثير تصريح مى‌كند:
آن دو را ثقلين ناميد، زيرا اقتباس از آنها و عمل به رهنمون‌هايشان، ثقيل (گرانبها) است. هر چيز مهم و گرانبها را «ثَقَل» مى‌نامند و پيامبر از اين رو [قرآن و عترت] را ثَقَلين ناميد كه ارزش و شأن والا و گرانبار آنها را آشكار سازد. 1
«نووى» مى‌گويد:
علما گفته‌اند: «به خاطر عظمت و شأن والايشان، ثقلين ناميده شدند». برخى ديگر گفته‌اند: «از آن رو ثقلين نام گرفتند كه عمل به رهنمون‌هاى آنها ثقيل (سنگين و دشوار) است». 2
زمخشرى مى‌گويد:
ثَقَل، كالايى است كه چارپا آن را حمل مى‌كند. جن و انس را ازآن‌رو «ثَقَلين» ناميده‌اند كه ساكنان زمين هستند و گو اينكه آن را سنگين كرده‌اند. كتاب و عترت نيز ازآن‌رو به جن و انس تشبيه شده‌اند كه دين از رهگذر آنها، اصلاح و آباد مى‌گردد؛ درست همان‌گونه كه ثَقَلين (جن و انس) زمين را آباد مى‌كنند. 3
در اين‌باره سخنان ديگرى هم 4 نقل شده است كه نه تنها بزرگى، سنگينى و سختى تمسك به عترت را نشان مى‌دهد، بلكه بر شأن والاى آنان تأكيد مى‌كند.