52
ب) عصمت اهلبيت(عليهم السلام)
مىتوان از دو منظر، مفهوم عصمت اهلبيت را از حديث ثقلين دريافت:
يك- وجوب تمسك به اهلبيت(عليهم السلام)، به صورت مطلق و بىقيدوشرط بيان شده است.
دو- عبارت «اين دو از هم جدا نخواهند شد تا آنكه در كنار حوض بر من وارد شوند» نشان مىدهد كه اهلبيت و قرآن تا روز قيامت كنار هم خواهند بود و اين نشان از عصمت اهلبيت دارد.
وجوب تمسك مطلق و بىقيدوشرط، كاملاً روشن است؛ بهگونهاى كه فرمان تمسك به اهلبيت و اقتباس از آنان، به يك يا چند مورد خاص، منحصر نشده است و اين نشان مىدهد كه اهلبيت هيچگاه از راه استقامت كنار نخواهند گرفت. معناى عصمت نيز دقيقاً همين است و ملّا على قارى نيز مفهوم مذكور را به صراحت بيان كرده است. 1
همراهى كامل قرآن و عترت در حديث ثقلين نيز نشان مىدهد كه اين دو از حيث خلل ناپذير بودن كاملاً همسان يكديگرند و همانگونه كه هيچگاه باطل در كتاب خداى عزوجل راه ندارد، همراه هميشگى كتاب خدا تا روز قيامت (عترت) نيز گرفتار باطل نمىشود و ذرهاى از حق و حقيقت، فاصله نمىگيرد و اين همان معناى عصمت براى آنان است.
ج) حضور يكى از ائمه اهلبيت(عليهم السلام) در تمامى دورانها
اين سخن پيامبر(ص) «از هم جدا نخواهند شد تا اينكه در حوض بر من وارد شوند»، نشان مىدهد كه در همه اعصار، يكى از اهلبيت(عليهم السلام) حضور دارد؛ زيرا جدا نشدن قرآن و عترت، اين حقيقت را روشن مىسازد كه ائمه اهلبيت در همه