25اين حديث را پذيرفته است و ترمذى نيز ضمن نقل آن، مى‌گويد: «اين حديث، حَسَن است». 1
همچنين روايات صحيح و فراوان ديگرى نيز وجود دارد كه آشكارا، اختصاص عنوان «اهل‌بيت پيامبر(ص)» را به على، فاطمه، حسن و حسين(عليهم السلام) ثابت مى‌كند. به همين علت است كه پيامبر(ص) در روايات صحيح مذكور، ام‌سلمه را از اهل‌بيت ندانست و به او فرمود: «تو جايگاه خود را دارى و به سوى خير و خوبى حركت مى‌كنى». همچنين دانستيم كه پيامبر(ص) به مدت شش ماه از برابر خانه فاطمه، يعنى خانه على، حسن و حسين(عليهم السلام)،عبور مى‌كرد و مى‌فرمود: «اى اهل‌بيت! براى نماز آماده شويد»، و آن‌گاه آيه تطهير را تلاوت مى‌كرد. ما هيچ‌گاه نخوانده، و نشنيده‌ايم كه پيامبر(ص) از كنار خانه يكى از همسران خود عبور كرده، و چنين سخنانى را بر زبان مباركش جارى نموده باشد. وانگهى پوشاندن اين چهار نفر به وسيله كساء و فرمودن اين جمله كه «خداوندا! اينان اهل‌بيت من‌اند»، قرينه حاليه روشنى است كه نشان مى‌دهد اهل‌بيت در آن زمان، منحصر به چهار نفر مذكور بوده است. بنابراين روشن مى‌شود واژه اهل‌بيت نه تنها مختص زنان پيامبر نيست، حتى شامل آنها هم نمى‌شود.
ممكن است گفته شود سياق آيات قرآنى كه آغاز و انجام آن درباره زنان پيامبر است، نشان مى‌دهد كه واژه اهل‌بيت، زنان پيامبر را در برمى‌گيرد و با استناد به روايات صحيح، شامل چهار نفر مذكور نيز مى‌شود و اختصاصى به آنان ندارد.
در پاسخ بايد گفت استناد به يكپارچگى سياق، هنگامى جايز است كه هيچ‌گونه متن شرعى تبيين‌كننده خلاف آن سياق در دست نباشد. پس وقتى