74 لَمْ يَعْبَأِ اللهُ بِهِ»؛ «هركس در خلوت مرتكب گناه شود، خدا به او نظر رحمت نمى‌كند». سپس مانند كسى كه در آن جلسه قرائت قرآن حاضر بوده است، مرا سرزنش كرد و فرمود: «به آن زن چه گفتى؟!» من از خجالت صورتم را پوشاندم و توبه كردم. سپس ابوجعفر(عليه السلام) فرمود: «ديگر چنين كارى را تكرار نكن». ¹

اين داستان به ما مى‌آموزد، ارتباط ميان زن و مرد نامحرم حد و حدودى دارد و بايد در اين‌گونه رابطه‌ها ادب و نزاكت و مسائل شرعى رعايت شود و اگر زن و مرد حتى اندكى از اين محدوده خارج شوند و احساس خودمانى بر اين ارتباط حاكم شود، مورد رضايت ائمه(عليهم السلام) نيست؛ زيرا همين رفتارها و ارتباطها حجاب و عفاف زن را به تدريج، كم رنگ مى‌كند.

به دو روايت در همين باره اشاره مى‌كنيم. امام على(عليه السلام) در بخشى از يك حديث طولانى، مى‌فرمايد:

مَنْ مازَحَ الجَوارى وَ الْغِلْمانَ فَلا بُدَّ لَهُ مِنَ الزّنا و لا بُدَّ لِلزّاني منَ النّار. ²

هركس با دختران و پسران جوان، شوخى‌هاى زننده كند، به ناچار به زنا مبتلا و بى‌شك، به آتش دوزخ گرفتار خواهد شد.

همان‌طور كه گفتيم، اين‌گونه ارتباطهاى نامناسب، حريم حيا را در