64و از ذهبى آورده است: «چون خبر وفات پيامبر(ص) منتشر شد، طوايف بسيارى از عرب مرتد شدند و زكات نپرداختند...» و در ادامه هم نام گروه‌هايى را از جمله مردم بحرين و عمان و... مى‌برد. 1
«طبرى» در حوادث سال 11 هجرى مى‌گويد: «وقتى اسامه رفت، زمين كافر گشت، و همه يا افرادى از هر قبيله مرتد شدند، مگر قريش و ثقيف». در جاى ديگر مى‌گويد: «بعد از پيامبر اكرم[(ص)]: «ارتَدَّتِ العَرَبُ عَوامٌ أو خَواصٌ» 2 ؛ «عرب به طور عام يا خاص مرتد شد». همچنين آورده است كه ابوبكر به عده‌اى از صحابه گفت: «أنَّ الأرضَ كافِرَة» 3 ؛ «زمين كافر گرديده است».
اين تعابير، نشان‌دهنده گستردگى ارتداد به معناى حقيقى آن، يعنى بازگشت به كفر و جاهليت است، به‌ويژه آنكه جمعيت مدينه بسيار اندك بوده است.
ثانياً: در نظر اهل بيت(عليهم‌السلام) و پيروان‌آنها، امامت از اركان دين و اصول ايمان است. آنها معتقدند ايمان غير از اسلام است. اسلام همان شهادتين است كه با اقرار به آن، شخص، مسلمان مى‌شود و احكام اسلامى بر او مترتب مى‌گردد. ولى ايمان مرحله بالاترى از اسلام است؛ يعنى با شهادتين لفظى و قلبى به امامت اميرمؤمنان(ع) نيز معتقد باشد و كسى كه به امامت حضرت معتقد نباشد، اگرچه مسلمان است، مؤمن
نيست.