45تأييد شده است و با ادّعا و تمسخر نمى‌توان حقى را باطل كرد يا باطلى را اثبات نمود.
اما درباره زيارتگاه منامه اگر چنين باشد كه وى مى‌گويد [زيرا اين داستان براى ما مشكوك است؛ به‌ويژه وقتى فردى مثل نويسنده با ديده دشمنى به آن مى‌نگرد] مگر سوء استفاده برخى مغرضان از عواطف پاك مردم يا اشتباه برخى مؤمنان به سبب زيادى علاقه به مسائل مذهبى در تاريخ، تازگى دارد كه اين‌گونه موارد، سرزنش به حساب آيد؟! اشتباه در تشخيص موضوع و به‌ويژه قبور اوليا كه قرن‌ها از آن مى‌گذرد، فراوان رخ مى‌دهد. اين‌گونه موارد با توجه به عشق و علاقه ميليون‌ها نفر در سراسر جهان به خاندان پيامبر(ص) طبيعى است؛ همان‌گونه كه هر كالاى ارزشمندى به سبب مشترى زياد، ممكن است مورد سوءاستفاده بَدانديشان قرار گيرد و هرگز به تقدس اين مرقدها صدمه نمى‌زند. هرچند گاهى در تشخيص موضوع اشتباه كنند؛ همانند كسى كه سال‌ها در جايى به خيال آنكه معبد است نماز خوانده، بعد معلوم شده كه معبد نبوده است.
البته مسئولان فرهنگى و دينى، بايد دقت و تلاش بيشترى در شناسايى اين‌گونه مرقدهاى غير مشهور داشته باشند تا عده‌اى مغرض از احساسات پاك مردم سوء استفاده نكنند و بهانه به دست مغرضان ندهند.
البته اگر كسى به تاريخ گذشته و معاصر اهل سنت مراجعه كند، چه بسا به موارد بسيارى از اين‌گونه خطاهاى در تشخيص برخورد كند؛ زيرا آنان نيز مزارهاى فراوانى دارند و به دورترين نقاط براى زيارت قبور
بزرگانشان مى‌روند.