29ويران كرده بودند را بازسازى كرد. «ناصرالدين شاه» نيز در سال‌هاى 1273 و 1285ه.ق به توسعه و ترميم و تزيين بقعه همت گمارد.
در سال 1300ه.ق، ساخت صحن امام حسين عليه السلام و نيز كاشى‌كارى رواق‌هاى سه‌گانه، به دست «عبدالله بن قوام» و با حمايت‌هاى مالى «محمدصادق شيرازى اصفهانى الاصل» انجام شد. از آن زمان تا سال 1360ه.ق، توسعه و بازسازى چندانى در حرم صورت نگرفت. ولى پس از آن تا عصر حاضر، همواره تلاش‌ها و اقدام‌هاى فردى و گوناگونى براى تزيين، توسعه و بازسازى حرم انجام شده است؛ از جمله: در سال 1358 و 1360ه.ق «سيف الدين طاهر داعى اسماعيلى» و از متمولان هند، ضريح را نو سازى كرد و يكى از گلدسته‌هاى ويران شده را از نو ساخت و سپس هر دو را طلاكارى كرد. در سال 1370ه.ق مرحوم «صبرى هلالى» به خطاطى و كتابت سوره «دهر» در حرم امام حسين عليه السلام و حضرت عباس عليه السلام پرداخت. و در همين سال، ضلع شرقى حرم ساخته و بدان افزوده شد و ايوان‌ها و طاق‌ها را با كاشى‌هاى نفيس زينت دادند و يك سال بعد، گنبد تجديد بنا و به خشت‌هاى طلا آذين شد. سال 1373ه.ق سقف و رواق‌هاى حرم به طور كامل بازسازى و كاشى‌هاى معرقى از اصفهان براى آراستن حرم به كربلا آورده شد و قسمت‌هاى بالاى «ايوان ناصرى» (ايوان‌قبله) طلاكارى شد. ده سال بعد، هيئت نوسازى حرم، نماى ديوارهاى بيرونى حرم را با سنگ‌هاى ايتاليايى و ايوان‌ها را با كاشى تزيين كردند.
سال 1388ه.ق، ستون‌هايى سنگى از ايران وارد كردند و به برداشتن سقف قديمى ايوان پرداختند. اين كار، دو سال زمان برد و پس از آن، در سال 1392ه.ق كلنگ احداث بناى جديد ايوان طلا بر زمين زده شد. طرح نوسازى و هماهنگ‌سازى صحن شريف، در سال 1394ه.ق تدوين شد كه شامل احداث مجدد ايوان، خراب‌كردن ضلع غربى صحن و تزيين ديوارها با كاشى بود كه اجراى آن تا سال