31چنان‌كه مشاهده مى‌شود راغب دو كاربرد براى اين واژه ذكر مى‌كند؛ در كاربرد اول معيار استعمال واژه «آيه» آن است كه جمله‌اى از جمله‌هاى قرآن باشد كه بر حكمى دلالت كند؛ خواه آن جمله يك سوره باشد، خواه يك آيه و حتى بخشى از يك آيه. ولى در كاربرد دوم معيار همان چيزى است كه هم‌اكنون در قرآن مشاهده مى‌شود كه قسمت‌هاى قرآن با رقم‌هاى عددى از هم جدا شده است و به هر قسمتى آيه گفته مى‌شود. بنابراين آن قسمت از آيه 33 سوره احزاب كه به آيه تطهير معروف شده است، هرچند بر اساس كاربرد دوم، آيه كامل نيست، ولى بر اساس كاربرد اول، مى‌توان درباره آن واژه آيه را به كار برد.
با مراجعه به احاديث پيامبر اكرم (ص) روشن مى‌شود كه آن حضرت اين واژه را درباره آيه تطهير استعمال كرده است؛ براى نمونه روايتى كه سيوطى و ديگران نقل كرده‌اند، گواه بر اين مطلب است. سيوطى مى‌گويد كه ابن‌جرير، ابن ابى‌حاتم و طبرانى از ابوسعيد خدرى نقل مى‌كنند كه آن حضرت فرمود:
نُزِلَتْ هَذه الآيةُ في خَمسةٍ فيَّ وَ في عليٍّ وَ فاطمَةَ وَحسنٍ وَحُسينٍ «إِنَّمٰا يُرِيدُ اللّٰهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَ يُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيراً» . 1
اين آيه در شأن پنج تن نازل شد: در شأن من، على، فاطمه، حسن و حسين « إِنَّمٰا يُرِيدُ اللّٰهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَ يُطَهِّرَكُمْ »
« تَطْهِيراً » .
پيامبر اكرم (ص) در اين روايت واژه آيه را درباره آيه تطهير به كار برده