23

فصل اول: آيه تطهير، دليل عصمت ائمه عليهم السلام

شبهه: دليل فقط بايد از قرآن باشد

نويسنده پس از بيان اين نكته كه خداوند هدايت را فقط در قرآن قرار داده است، مى‌نويسد: «بايد دلايل، به ويژه در اصول عقايد، آيات قرآن باشد و اين آيات بر معناى مورد نظر به وضوح دلالت كند». وى در تأييد نظر خود به دو آيه و روايتى از اميرمؤمنان على عليه السلام استناد مى‌كند؛ از آيات قرآن به آيه « ذٰلِكَ الْكِتٰابُ لاٰ رَيْبَ فِيهِ هُدىً لِلْمُتَّقِينَ » ؛ «آن كتاب باعظمتى است كه شك در آن راه ندارد و مايه هدايت پرهيزكاران است». (بقره:2) و آيه « قُلْ إِنَّ هُدَى اللّٰهِ هُوَ الْهُدىٰ » ؛ «بگو: هدايت واقعى، هدايت خداست». (بقره:120)، و از سخنان حضرت امير به اين سخن استناد كرده است كه فرمود:

مَنِ الْتَمَسَ الهُدى فِى غَيرِه اضلَّه اللهُ. ¹

هركس هدايت را در غير قرآن جست‌وجو كند، خداوند او را گمراه مى‌سازد.