65 اِنَّ مِنَ الْاُمُورِ امُوراً مُضَيَّقَةً وَاُمُوراً مُوَسَّعَةً، وَإنَّ الْوَقْتَ وَقْتانِ؛ الصَّلاةُ مِمّا فِيهِ السَّعَةُ، فَرُبَّما عَجَّلَ رَسُولُ اللّٰهِ صلى الله عليه و آله وَرُبَّما أَخَّرَ إلّاصَلاةَ الْجُمُعَةِ؛ فَإِنّ صَلاةَ الْجُمُعَةِ مِنَ الْأمْرِ الْمُضَيَّقِ، إنَّما لَها وَقْتٌ واحِدٌ حِينَ تَزُولُ، وَوَقْتُ الْعَصْرِ يَوْمَ الْجُمُعَةِ وَقْتُ الظُّهْرِ فِي سائِرِ الْأيّامِ. ¹

همانا بعضى از كارها، امورى محدود و مضيقند و برخى وسيع. زمان - نمازها - نيز دوگونه است، نماز از كارهايى است كه در آن وسعت وقت قرار داده شده، پس چه بسا رسول خدا صلى الله عليه و آله - در خواندن نماز - شتاب نموده در اوّل وقت آن را اقامه مى‌فرمود و گاهى اوقات نيز آن را به تأخير مى‌انداخت، مگر نمازجمعه را، چرا كه نمازجمعه از واجبات و امورى است كه وقت محدود و معين دارد و آن وقت زوال خورشيد است، و وقت خواندن نماز عصر در روز جمعه، وقت نماز ظهر در ديگر روزها است.

يَعْلَى بنُ حارِث گفت: از «أياس بن سَلَمَة بْنِ الأكْوَع» شنيدم كه گفت پدرم گفت:

كُنّا نُصَلِّي مَعَ النَّبِيّ صلى الله عليه و آله الْجُمُعَةَ ثُمّ نَرْجِعُ، فَلانَرى لِلحَيْطانِ فَيْئاً نَسْتَظِلُّ بِهِ. ²

ما با پيامبر صلى الله عليه و آله نمازجمعه را خوانده، سپس