47
پيشينۀ تاريخى نمازجمعه
مسعودى (م 345 ه .ق) مى‌نويسد:
ورود رسول خدا صلى الله عليه و آله به مدينه روز دوشنبه دوازدهم ربيع الاوّل بود. پس ده سال تمام در مدينه ماند، به هنگام ورود آن حضرت در دهكده قبا، بر «سعد بن خيثمه» وارد شد و مسجد قبا را بنا نمود و روزهاى دوشنبه، سه‌شنبه، چهارشنبه و پنج‌شنبه را در قبا ماندند. سپس صبح روز جمعه پس از برآمدن روز به سوى مدينه حركت فرمود، در بين راه محلّه به محلّه گروهى از انصار مهار شتر آن حضرت را در دست گرفته از ايشان مى‌خواستند تا نزد آنان فرود آيد.
رسول خدا صلى الله عليه و آله مهار را كشيده، مى‌فرمود: «راه را براى شتر باز گذاريد كه او مأمور است». و همچنان به راه خود ادامه مى‌داد تا در محلّه «بنى‌سالم بن عوف» وقت نماز فرا رسيد. پس رسول خدا صلى الله عليه و آله با مردم نمازجمعه خواند و اين اوّلين نمازجمعه‌اى بود كه در اسلام اقامه گرديد.
وى سپس مى‌افزايد:
در تعداد كسانى كه نمازجمعه با آنان كامل مى‌شود، اختلاف است. شافعى و گروه ديگرى كه با او هم عقيده‌اند گفته‌اند، اقامه نمازجمعه واجب نيست، مگر آنكه تعداد نمازگزاران به چهل نفر و بيشتر برسد و كمتر از آن كافى نيست. ولى ديگر فقيهان از اهل كوفه و غير آن با نظر شافعى مخالفت كرده‌اند.