45و مناسك حجّتان.

در حديثى ديگر رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود:

مَنْ تَرَكَهَا فِي حَياتِي وَبَعْدَ مَماتِي إلىٰ يَوْمِ القِيامَةِ، جُحُوداً لَها وَاسْتِخْفافاً بِحَقِّها، فَلاجَمَعَ اللّٰهُ شَمْلَهُ وَلا بارَكَ اللّٰهُ لَهُ فِي أمْرِهِ، ألا لا صَلاةَ لَهُ، ألا لا حَجَّ لَهُ، ألا لا صَدَقَةَ لَهُ، ألا لا بَرَكَةَ لَهُ، إلّاأنْ يَتُوبَ، فَإنْ تابَ، تابَ اللّٰهُ عَلَيْه. ¹

كسى كه در دوران حيات من و يا پس از مرگ من تا روز قيامت، نمازجمعه را ترك كند، چه آن را انكار كند يا سبك بشمارد، خداوند پراكندگى كار او را سامان ندهد، و امر او را مبارك نگرداند. آگاه باشيد نمازى براى او نيست، حجى براى او نيست، صدقه‌اى براى او نيست، بركتى براى او نيست، مگر آنكه توبه كند. پس اگر توبه كرد، خدا نيز به او توجه نموده، توبه‌اش را پذيرا شود.

در تعبيرى ديگر على عليه السلام به نقل از رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود:

ثَلاثٌ لَوْ تَعْلَمَ أُمَّتِي ما لَهُمْ فِيهِنَّ، لَضَرَبُوا عَلَيْهِنَّ بِالسِّهامِ: الْأذانُ، وَالغُدُوُّ إلىَ الْجُمُعَةِ، وَالصَّفُّ الأوّلُ. ²

سه چيز است كه اگر امّت من منافع و ثواب و بهره خود را از آن مى‌دانستند، - بر سر دست‌يابى به آن با