68حضور داشتند؛ مانند ابوذر، عمار بن ياسر، محمد بن حذيفه، عبدالرحمان بن عديس، محمد بن ابوبكر، صعصعة بن صوحان عبدى، مالك اشتر و شمارى ديگر از نيكان و برگزيدگان مسلمان. سبأيه، مردم را در اجراى طرح پيشوايشان ضد واليان مىشوراندند و نامههايى از عيوب اميران تهيه مىكردند و به شهرهاى ديگر مىفرستادند. در نتيجه شمارى از مسلمانان به تحريك سبئىها به مدينه آمدند و عثمان را در خانه محاصره كردند و او را كشتند. اينها همه به رهبرى و مباشرت سبئىها بود.
پس از آنكه مسلمانان با على بيعت كردند و طلحه و زبير بيعت را شكستند و به بصره رفتند، سبئىها ديدند كه سران سپاه با يكديگر به تفاهم مىرسند و اگر اين كار عملى شود، آنان انتقام خون عثمان را خواهند گرفت. پس شبانه گرد آمدند و تصميم گرفتند كه ميان سپاه نفوذ و پيش از آنكه ديگران متوجه شوند، جنگ را آغاز كنند. آنان توانستند شبانه و پيش از آنكه دو سپاه در حال جنگ متوجه شوند، اين تصميم مهم را به اجرا در آورند. به اين ترتيب، گروهى كه در سپاه على نفوذ كرده بودند، با آن دسته از كسانى كه در سپاه بصره نفوذ كرده بودند، درگير شدند. دو لشكر و فرماندهانشان سرآسيمه شدند و هر يك در دشمن خويش گمان بد بردند. به اين ترتيب جنگ بصره آغاز گشت، بدون آنكه سران دو سپاه تصميمى گرفته باشند يا آگاه باشند.
طبرى در جاى ديگرى از كتابش دربارۀ اين توهم چنين نوشته است:
از چيزهايى كه سرى، به نقل از شعيب از سيف از عطيه از يزيد