61
فرضيه اول: شيعه و روز سقيفه
تحولات بزرگى كه پس از پايان اجتماع سقيفۀ بنىساعده در تاريخ اسلام روى داد و نيز نتايج و تصميمهاى بزرگى كه به همراه داشت، بر هيچكس پوشيده نيست.
امّا حقيقت اين است، اين اجتماع كه ميان گروههاى بسيارى از سران صحابه (مهاجر و انصار) پيوند ايجاد كرد، در هنگام تشكيل، از وظيفۀ بزرگى كه در تكريم رسول خدا(ص) داشت، غفلت ورزيد؛ دربارۀ پيامبرى كه پس از رحلت، جنازهاش براى تجهيز و به خاكسپارى در برابر ديدگان اهلبيتش نهاده شده بود. كمال بىانصافى است كه بگويند، او امت خويش را پس از مرگ سرگردان گذاشت. اين قصورى است كه هيچ عذرى دربارهاش پذيرفته نيست.
مشغول شدن مردم به مسائل سقيفه، سبب محروم شدن آنان از انجام واجب بزرگ، يعنى تكريم پيامبر(ص) گرديد؛ زيرا امور تجهيز و دفن بدن مطهر پيامبر(ص) با اهلبيت آن حضرت بود كه بهطور كامل آن را انجام