٣۴ عذابم كردى، چه مى‌شود؟ مگر نه اين است كه من بندۀ تو و تو پروردگار منى؟» باز خدا به او وحى كرد: «سرت را بردار، من تو را عذاب نمى‌كنم و اگر وعده‌اى دادم، به آن وفا مى‌كنم». ١
بررسى سند حديث
اين حديث نيز ضعيف است. علامه مجلسى (ره) مى‌گويد: «حديث دوم ضعيف است». ٢
در ضعف اين روايت، همين بس كه «سهل بن زياد» و «بكر بن صالح» و «محمد ابن سنان» در سلسله سند آن مى‌باشند. مشهور علما، سهل بن زياد را ضعيف مى‌دانند. مامقانى مى‌گويد:
علما دربارۀ سهل بن زياد دو دسته‌اند. يك‌دسته مى‌گويند ايشان ضعيف است كه اين ديدگاه نجاشى، ابن‌غضائرى، شيخ (در فهرست)، علامه حلّى (در خلاصه و بعضى از كتب فقهى‌اش مانند منتهى و مختلف و غيره)، ابن‌داوود (در رجال)، محقق (در شرائع و مواردى هم در نهايه و معتبر)، محقق آبى (در آنچه از كشف الرموز حكايت شده)، سيورى (در تنقيح)، شهيد ثانى، شيخ بهايى، صاحب مدارك، ملاصالح مازندرانى، محقق اردبيلى، سبزوارى و عده‌اى ديگر است؛ بلكه مشهور فقها و علماى حديث و رجال همين ديدگاه را دارند. ٣
محقق خويى مى‌گويد: «به هر حال، سهل بن زياد به‌طور قطع، يا ضعيف است يا اينكه وثاقتش ثابت نيست». ۴
