31
خذله » با اين معنا كه «خدايا! دشمن بدار هركه على(عليه السلام) را دشمن مىدارد» و «خدايا! رها كن هركه على(عليه السلام) را رها مىكند»، ولايت حضرت على(عليه السلام) را ثابت مىكند و استقلال دو واقعه يمن و غدير را نشان مىدهد.
2. اقرار گرفتن پيامبراكرم(صلى الله عليه و آله) از مردم در غدير با جمله «مَن اولى بكم مِن أنفسكم»
ولايت به معناى صاحباختيار است. ولىّ الهى حق امر و نهى بر مردم دارد و بر جان، مال و هرآنچه مردم به آن اختيار دارند، اولويت دارد. ولايت پيامبر(صلى الله عليه و آله) بر مردم، بالاترين منصب الهى است.
روز غدير، پيامبر(صلى الله عليه و آله) از مردم بر ولايت خويش اقرار گرفت و فرمود: « من اولى بكم من انفسكم؟ »؛ «چه كسى از شما به خودتان سزاوارتر است؟» مردم پاسخ دادند: «خدا و رسول(صلى الله عليه و آله)». سپس پيامبر(صلى الله عليه و آله) فرمود: « من كنت مولاه فهذا على مولاه »؛ «هركس كه من بر او ولايت داشتم، بعد از من على(عليه السلام) بر او ولايت دارد». اين عبارت پيامبر(صلى الله عليه و آله) مقام ولايت حضرت اميرمؤمنان(عليه السلام) را بر مردم روشن مىكند.
در نتيجه شكايت از كسى كه صاحب اختيار مردم است و بر آنان حق امر و نهى دارد، بهطور كلى منتفى مىشود؛ زيرا مقام ولايت بسيار بالاتر از شكايت عادى است.
3. خبر دادن پيامبراكرم(صلى الله عليه و آله) از مرگ خويش، بيان وصيت به امامت و خلافت
پيامبراكرم(صلى الله عليه و آله) قبل از عبارت « من كنت مولاه فهذا وليه اللهم وال من والاه و عاد من عاداه » خبر از امر وصايت على(عليه السلام) بعد از مرگ خويش مىدهد و