26از حجةالوداع و واقعه غدير در خود بهجاى نگذاشته است. بنابراين استقلال دو واقعه به روشنى مشهود است. نكته مهم ديگر آنكه، اين روايات اتفاقا اثباتكنندۀ خلافت و امامت اميرمؤمنان است.
ثالثاً اگر نويسنده رواياتى را ساخته و پرداخته است، نيازى به بررسى ندارد؛ زيرا ما بدون مدرك و سند، هيچ سخن و استدلالى را قبول نخواهيم كرد.
استقلال دو واقعه يمن و غدير در سفر سوم اميرمؤمنان(عليه السلام) به يمن
«ابنهشام» در كتاب سيره خود به نقل از «سيره ابناسحاق»، ماجراى شكايت همراهان خالد بن وليد را از حضرت اميرمؤمنان(عليه السلام) كه پس از بازگشت از يمن نزد رسولخدا(صلى الله عليه و آله) انجام شد، چنين ثبت كرده است: 1
زمانى كه حضرت على(عليه السلام) براى ديدار رسولخدا(صلى الله عليه و آله) از يمن بهسوى مكه حركت كرد، بهسوى رسولالله(صلى الله عليه و آله) شتافت و يكى از اصحاب را بر سپاهى كه همراه ايشان بود، جانشين قرار داد. آن شخص عجله كرد و از منسوجاتى كه [بهعنوان زكات يا غنيمت، همراه كاروان و] در اختيار حضرت على(عليه السلام) بود بر سپاهيان پوشاند.
زمانى كه سپاه به مكه نزديك شد، حضرت از شهر بيرون آمد تا آنان را ملاقات نمايد كه ناگاه لباسها را به تن آنها ديد و [به فرماندهاى كه گمارده بود] فرمود: «واى بر تو! اين چه وضعى است؟» او گفت: «افراد را پوشاندم تا وقتى در ميان مردم وارد مىشوند، برازنده باشند».