78
وادى خليص
ساعت 40:19 از ايستگاه الدف (يا همان ايستگاه خليص)، به سمت شمال به راه افتادم. در سمت راست من، دشت سرسبز خليص با درختان بى‌شمار و جنگل‌هاى انبوه گسترده شده است. انبوه درختان الحمضيات همچون تيرگى شب سياه به چشم مى‌خورد؛ چون در اينجا بيشتر، جنگل‌هايى از درختان اثل و الطرفاء به چشم مى‌خورد. با وجود فراوانى آب و حاصلخيز بودن زمين، همه وادى استعداد كشاورزى را ندارد و همواره 40% از اين سرزمين باير است كه البته مالكانى دارد. در عين حال پانصد چاه كشاورزى در آن وجود دارد. تعداد ساكنان آن سى هزار نفر است. در كنار وادى خليص در سمت شمال، قلعه 1 معروف خليص، به چشم مى‌خورد كه به‌صورت مربع بر روى بلندى سياه‌رنگى قرار دارد كه مركز فرماندارى خليص است و 35 دهكده دارد و همه از قبيله حرب مى‌باشند.
وادى امَج 2
وادى خليص، همان وادى امج قديمى يا بخش بزرگى از آن است. وادى امج از سنگلاخ بزرگ الحجاز كه به سنگلاخ بنى‌سليم معروف بوده، سرازير مى‌شود و بلندى‌هاى زيادى در آن وجود دارد كه يكى از آنها بلندى‌هاى كوه شمنصير است كه ذكر آن گذشت. همه اين منطقه متعلق به بنى‌سُليم بن منصور مى‌باشد؛ قبيله‌اى كه امروزه در بخش كوچكى از سرزمين اصلى خود ساكن است. پايين اين وادى، خليص است كه متعلق به بنى‌حرب، يعنى قبيله الخولانى است كه در آغاز قرن دوم هجرى به اين سرزمين وارد شدند. آنها پس از مدت كوتاهى، همه